Stowarzyszenie od kilku lat współpracuje z Kultywacją Artystyczną Planta. Właśnie wydaliśmy katalog z interesującym tekstem Doroty Grubby Thiede podsumowujący dwuletni projekt realizowany przez Plantę dokumentujący działania oraz wystawę.
We wsi Biskupice koło Torunia funkcjonuje ośrodek działań twórczych pod nazwą Kultywacja Artystyczna Planta. Odbywają się tam między innymi spotkania twórcze głównie w cyklu „Koncentracje”. W roku 2021 i 2022 w ramach tego cyklu realizowany był projekt pt. „Idzie”. Uczestniczyło w nim 58 osób w trzech etapach: dwa spotkania twórcze w strefie Kultywacji PLANTA w Biskupicach oraz wystawa w Galerii Artus w Dworze Artusa w Toruniu. Na wystawie tej oprócz artystów z różnych ośrodków w Polsce pojawiły się prace artystów z Ukrainy.
IDZIE
Hasło spotkania jest wieloznaczne bez jakiegokolwiek określonego podmiotu – kto?, co?, miejsca: gdzie?, celu: dokąd?, oceny: jak? Każde z zasugerowanych pytaniem podmiotów i okoliczników dodane do zwrotu idzie, mimo wszystko budzi określone refleksje i wrażenia, a co za tym idzie, poczucie sensu. Nie jest źle, jeżeli coś idzie, jakoś idzie i dokądś zmierza. Pojawia się wrażenie celowości ugruntowane koniecznością aktywności – nic nie idzie, jeżeli tej aktywności brak. Formy aktywności mogą być nieograniczone i niekoniecznie związane z trudem. Czasami wystarczy akceptacja jeżeli coś idzie mimo wszystko. Może się zatem wydawać, że większość wariantów słownych z użyciem zwrotu idzie budzi raczej pozytywne uczucia, napełnia nadzieją i spokojem. Z drugiej jednak strony idzie jest słowem dynamicznym i pełnym napięcia. To nie stan lecz proces, a nieuchronność tego procesu może generować uwarunkowany psychologicznie niepokój. Idzie, to permanentnie nagi czasownik, którego w przeciwieństwie do innych czasowników nie można przekształcić w rzeczownik, by go choć na chwilę zatrzymać i ugruntować w akcie ucieleśniania – zjawiska tak niezbywalnego przecież w procesie twórczym. Dlatego ten nagi w naszym założeniu czasownik w jakichkolwiek próbach obrazowania pragnie ubierać się w najróżniejsze określniki inicjujące narrację – zindywidualizowany ciąg skojarzeniowy bardziej lub mniej bodźcowany przez nadawcę. Idzie, zazwyczaj pokonuje czas i przestrzeń, ale też wraz z wykrzyknikiem coś uruchamia. Lubi też najczęściej w antonimie zastępować inne słowa takie jak móc, dać (np.: nie można tego zrobić, nie da się tego zrobić – nie idzie tego zrobić, lub bardziej absurdalnie – nie idzie tego przeskoczyć, nie idzie iść). Słowo idzie uwielbia kontekst, bo samo w sobie jest raczej puste i czeka dopiero na wypełnienie treścią. Rolą uczestników Koncentracji 2021 było nadanie tytułowemu hasłu autorskiego wymiaru. Krzysztof Mazur Uczestnicy wystawy: Katarzyna Adaszewska, Witold Bargiel, Anna Bochenek, Joanna Dąbkiewicz-Luścińska, Jacek Jagielski, Sebastian Kłosowski, Stanisław Kośmiński, Iwona Liegmann, Małgorzata Łojko, Ala Majewska, Krzysztof Mazur, Małgorzata Mazur, Zbigniew Mikielewicz, Marcin Plichta, Dariusz Przewięźlikowski, Kazimierz Rochecki, Mirosława Rochecka, Rafał Sławnikowski, Aleksandra Sojak-Borodo, Arleta Szatkowska, Laura Szymoniuk, Piotr Tołoczko, Maciej Wierzbicki, Małgorzata Wojnowska-Sobecka, Patrycja Wójcik, Marek Zacharski.